Jak motywować dziecko do nauki?
1. WSPIERAJ, NIE WYRĘCZAJ
Pomagać, nie znaczy wyręczać. Wdrażajmy dzieci do samodzielnej pracy. W procesie nauki ważna jest samokontrola. Dziecko powinno samo odkrywać swoje błędy i samo próbować je poprawić. Należy je przyzwyczaić do podejmowania wysiłku, do pokonywania napotykanych trudności. Dzięki temu uwierzy we własne możliwości.
2. MĄDRZE MOTYWUJ
W procesie uczenia się motywacja odgrywa ważną rolę. Stanowi siłę pobudzającą do nauki, zdobywania wiedzy oraz rozszerzania własnych zainteresowań. W edukacji nie da się uniknąć systemu kar i nagród. W szkole służą temu między innymi stopnie, ale rodzice również mogą ustanowić własny system nagradzania i karania. Trzeba jednak pamiętać, że dla dziecka najważniejsze są pochwały i uznanie rodziców, a nie rzeczy materialne.
3. DOCENIAJ OSIĄGNIĘCIA I POSTĘP, A NIE OCENY
Po powrocie ze szkoły nie pytajmy” jaką ocenę dostałeś?”, a „ czego się nauczyłeś?” Łatwiej jest doceniać osiągnięcia tego dziecka, które otrzymuje dobre stopnie. Trudniej ocenić to, co osiąga dziecko, którego stopnie nie są najlepsze. Warto zastanowić się w takiej sytuacji, czy niepowodzenia w nauce nie są przypadkiem wynikiem konkretnej przyczyny. W rozpoznaniu, dlaczego dziecko doznaje niepowodzeń, co jest ich przyczyną pomoże rozmowa z wychowawcą, pedagogiem/psychologiem szkolnym, a także badanie w poradni psychologiczno – pedagogicznej.
4. REAGUJ, GDY DZIECKO MÓWI O SOBIE ŹLE
Dzieci często źle wypowiadają się na swój temat. Kierują do rodziców komunikaty typu: „jestem głupi”, „nie dam rady”, „nie będę próbować, bo i tak mi się przecież nie uda”. Jest to postawa, która jest wrogiem sukcesu. Czasem my dorośli, zupełnie nieświadomie nadajemy dziecku etykietę, i tak o nim mówimy: „ten nie jest zdolny, ten powolny, ten zapominalski”. Sprawiamy przez to, że dziecko samo tak zaczyna myśleć o sobie. Obniża to jeszcze bardziej jego możliwości.
5. BUDUJ POCZUCIE WŁASNEJ WARTOŚCI
Dziecko będzie myślało pozytywnie o sobie, gdy będzie miało poczucie własnej wartości.
Rolą rodziców jest pomóc wykształcić w dziecku energię i inicjatywę, by zrekompensować poczucie niskiej wartości, by znaleźć sposób zrównoważenia swojej słabości, np.:„Może nie jestem najlepszym uczniem w klasie, ale za to najlepiej śpiewam, czy gram w piłkę”. Jest to szczególnie ważne w okresie dojrzewania, bo wówczas często jedynym źródłem poczucia własnej wartości jest akceptacja grupy rówieśniczej.
6. POKAZUJ AUTORYTETY
Motywacją do działania bywają również osiągnięcia innych osób, szczególnie tych, które znamy. Nic bardziej nie przekonuje niż realny dowód sukcesu. Uczniom również przydają się takie wzorce. Oczywiście tylko te atrakcyjne z ich punktu widzenia. Bardziej niż najlepszy uczeń z klasy, zdobywający najwyższe stopnie - do nauki przekona ich np. ulubiony sportowiec, który skończył studia i zna języki obce. Szukajmy autorytetów wokół naszego dziecka. Zwracajmy uwagę na jego zainteresowania i pokazujmy pozytywne aspekty edukacji na przykładach osób znanych i lubianych.
7. KOCHAJ I AKCEPTUJ
Dziecko wyrastające w miłości i akceptacji jest silniejsze i łatwiej radzi sobie w życiu. Wsparcie, które otrzymuje dodaje mu sił i zapału. Ma również świadomość, że ktoś je dopinguje, i w razie potrzeby mu pomoże. Dziecko, które czuje się kochane, traktuje kochające je osoby jak autorytet, dlatego dzięki temu łatwiej wpłynąć jest nam na dziecięcą postawę i zmotywować do działania. Takie dziecko również łatwiej nabiera wiary w siebie, a ta przecież potrafi czynić cuda. Na każdym kroku wzmacniajmy w dziecku wiarę w siebie, akceptujmy jego słabości, wykażmy zrozumienie dla niepowodzeń. Zapewniajmy o swojej miłości, szczególnie w tych trudnych dla dziecka chwilach. Jeśli nasza pociecha uwierzy, że może i że potrafi czegoś dokonać, łatwiej poradzi sobie z każdą trudnością.
8. WYJAŚNIJ DZIECKU, PO CO SIĘ UCZY
Pomóżmy dziecku dostrzec korzyści, jakie może odnieść z posiadanej wiedzy, pokażmy mu, w jaki sposób powiązać ją z codziennością, i jak wykorzystać w praktyce. Dzieci stawiające sobie za cel zdobycie wiedzy lepiej się uczą, czerpią większą przyjemność z nauki. Tutaj wsparcie rodziców i dawanie przykładu własnym postępowaniem jest niezastąpione. Już samo okazanie zainteresowania może zdziałać bardzo wiele. Zachęcajmy dziecko do rozmów, do myślenia, do wyrażania własnych opinii. Rozbudzajmy w nim zainteresowanie otaczającym światem. Pokażmy mu, że nauka naprawdę może być interesująca i przyjemna. Rozmawiajmy z dziećmi o ich zainteresowaniach, celach i planach na przyszłość. Zadawajmy pytania, które skłaniają je do zastanowienia się nad znaczeniem wykształcenia.
9. UŁATW DZIECKU NAUKĘ
Nawet najtrudniejsze rzeczy można w przystępny sposób wytłumaczyć. Można również łatwiej pewne rzeczy przyswoić. Warto podzielić się z dzieckiem technikami ułatwiającymi zapamiętywanie, by potrafiło w prosty sposób zapamiętać nawet najdłuższe informacje. Sprawmy, by podczas nauki dziecko nauczyło się selekcji. Niech odrabianie lekcji zaczyna od najprostszych rzeczy, bo szybki sukces wzmocni motywację do rozwiązywania trudniejszych zadań. Warto pokazać dziecku, że podkreślanie tekstu, czy zaznaczanie ważnych fragmentów w książce karteczkami może ułatwić późniejszą naukę. Dobrze jest zamontować nad biurkiem tablicę i pozwolić mu przypinać ważne do zapamiętania rzeczy.
10. DOBRZE ZORGANIZUJ CZAS DZIECKA
Zadbajmy o to, by nasze dziecko uczyło się systematycznie. Zostawianie nauki obszernego materiału na sam koniec, może okazać się ponad siły i możliwości dziecka, co z pewnością będzie działać na nie demotywująco. Wprowadzenie dyscypliny w edukacji ma swoje plusy – uczy systematyczności działania również w innych dziedzinach życia. Warto ustalić harmonogram dnia, w którym nauka staje się stałym elementem. Dobrze jest również codziennie rozmawiać z dzieckiem na temat rzeczy, których się uczyło na lekcji . W ten sposób utrwalamy jego wiedzę. Umysł, który regularnie ćwiczy, łatwiej przyswaja informacje i zapamiętuje je.
Na co zwrócić szczególną uwagę w motywowaniu dziecka ?
Dostrzegaj sukcesy i starania dziecka. W rozmowie o jego pracy najpierw podkreśl dobre strony, a potem wskazuj to, nad czym mogłoby jeszcze popracować. Czasami powstrzymaj się z oceną, zachęcaj do samooceny: „Nie jesteś zadowolony z efektów swojej pracy? Czy jest coś, co chciałbyś poprawić?”;
Okazuj zainteresowanie sprawami szkolnymi dziecka. Wypytywanie i kontrolowanie warto zastąpić uważnym słuchaniem i okazaniem zrozumienia dla tego, co dziecko czuje;
W pracy z dzieckiem należy unikać atmosfery napięcia. Zrezygnuj z okazywania ciągłego niezadowolenia, staraj się szukać mocnych stron dziecka i udzielać mu niezbędnego wsparcia;
Unikaj porównywania dziecka do rodzeństwa, kolegów. Odnieś się do poprzedniego poziomu jego umiejętności – uświadamiasz mu w ten sposób postępy i motywujesz do dalszej pracy;
Kiedy dziecko jest zniechęcone lub doświadczyło porażki – nie należy zaprzeczać jego uczuciom mówiąc, że nic się nie stało. Warto precyzyjnie nazwać te uczucia. Zachęcaj dziecko do wymyślenia sposobu, który pomoże rozwiązać dany problem, zaproponuj własne pomysły i wspólnie zdecydujcie, które z nich wydają się możliwe do zrealizowania.
Opracowano: Brophy. J – „Motywowanie uczniów do nauki”, D. Stipek, K.Seal- „Jak nakłonić dziecko do nauki?”, G.W.Green – „Jak pomagać dziecku w nauce?”, A.Faber, E.Mazlish – „Jak mówić, żeby dzieci uczyły się w domu i w szkole”.
Pomagać, nie znaczy wyręczać. Wdrażajmy dzieci do samodzielnej pracy. W procesie nauki ważna jest samokontrola. Dziecko powinno samo odkrywać swoje błędy i samo próbować je poprawić. Należy je przyzwyczaić do podejmowania wysiłku, do pokonywania napotykanych trudności. Dzięki temu uwierzy we własne możliwości.
2. MĄDRZE MOTYWUJ
W procesie uczenia się motywacja odgrywa ważną rolę. Stanowi siłę pobudzającą do nauki, zdobywania wiedzy oraz rozszerzania własnych zainteresowań. W edukacji nie da się uniknąć systemu kar i nagród. W szkole służą temu między innymi stopnie, ale rodzice również mogą ustanowić własny system nagradzania i karania. Trzeba jednak pamiętać, że dla dziecka najważniejsze są pochwały i uznanie rodziców, a nie rzeczy materialne.
3. DOCENIAJ OSIĄGNIĘCIA I POSTĘP, A NIE OCENY
Po powrocie ze szkoły nie pytajmy” jaką ocenę dostałeś?”, a „ czego się nauczyłeś?” Łatwiej jest doceniać osiągnięcia tego dziecka, które otrzymuje dobre stopnie. Trudniej ocenić to, co osiąga dziecko, którego stopnie nie są najlepsze. Warto zastanowić się w takiej sytuacji, czy niepowodzenia w nauce nie są przypadkiem wynikiem konkretnej przyczyny. W rozpoznaniu, dlaczego dziecko doznaje niepowodzeń, co jest ich przyczyną pomoże rozmowa z wychowawcą, pedagogiem/psychologiem szkolnym, a także badanie w poradni psychologiczno – pedagogicznej.
4. REAGUJ, GDY DZIECKO MÓWI O SOBIE ŹLE
Dzieci często źle wypowiadają się na swój temat. Kierują do rodziców komunikaty typu: „jestem głupi”, „nie dam rady”, „nie będę próbować, bo i tak mi się przecież nie uda”. Jest to postawa, która jest wrogiem sukcesu. Czasem my dorośli, zupełnie nieświadomie nadajemy dziecku etykietę, i tak o nim mówimy: „ten nie jest zdolny, ten powolny, ten zapominalski”. Sprawiamy przez to, że dziecko samo tak zaczyna myśleć o sobie. Obniża to jeszcze bardziej jego możliwości.
5. BUDUJ POCZUCIE WŁASNEJ WARTOŚCI
Dziecko będzie myślało pozytywnie o sobie, gdy będzie miało poczucie własnej wartości.
Rolą rodziców jest pomóc wykształcić w dziecku energię i inicjatywę, by zrekompensować poczucie niskiej wartości, by znaleźć sposób zrównoważenia swojej słabości, np.:„Może nie jestem najlepszym uczniem w klasie, ale za to najlepiej śpiewam, czy gram w piłkę”. Jest to szczególnie ważne w okresie dojrzewania, bo wówczas często jedynym źródłem poczucia własnej wartości jest akceptacja grupy rówieśniczej.
6. POKAZUJ AUTORYTETY
Motywacją do działania bywają również osiągnięcia innych osób, szczególnie tych, które znamy. Nic bardziej nie przekonuje niż realny dowód sukcesu. Uczniom również przydają się takie wzorce. Oczywiście tylko te atrakcyjne z ich punktu widzenia. Bardziej niż najlepszy uczeń z klasy, zdobywający najwyższe stopnie - do nauki przekona ich np. ulubiony sportowiec, który skończył studia i zna języki obce. Szukajmy autorytetów wokół naszego dziecka. Zwracajmy uwagę na jego zainteresowania i pokazujmy pozytywne aspekty edukacji na przykładach osób znanych i lubianych.
7. KOCHAJ I AKCEPTUJ
Dziecko wyrastające w miłości i akceptacji jest silniejsze i łatwiej radzi sobie w życiu. Wsparcie, które otrzymuje dodaje mu sił i zapału. Ma również świadomość, że ktoś je dopinguje, i w razie potrzeby mu pomoże. Dziecko, które czuje się kochane, traktuje kochające je osoby jak autorytet, dlatego dzięki temu łatwiej wpłynąć jest nam na dziecięcą postawę i zmotywować do działania. Takie dziecko również łatwiej nabiera wiary w siebie, a ta przecież potrafi czynić cuda. Na każdym kroku wzmacniajmy w dziecku wiarę w siebie, akceptujmy jego słabości, wykażmy zrozumienie dla niepowodzeń. Zapewniajmy o swojej miłości, szczególnie w tych trudnych dla dziecka chwilach. Jeśli nasza pociecha uwierzy, że może i że potrafi czegoś dokonać, łatwiej poradzi sobie z każdą trudnością.
8. WYJAŚNIJ DZIECKU, PO CO SIĘ UCZY
Pomóżmy dziecku dostrzec korzyści, jakie może odnieść z posiadanej wiedzy, pokażmy mu, w jaki sposób powiązać ją z codziennością, i jak wykorzystać w praktyce. Dzieci stawiające sobie za cel zdobycie wiedzy lepiej się uczą, czerpią większą przyjemność z nauki. Tutaj wsparcie rodziców i dawanie przykładu własnym postępowaniem jest niezastąpione. Już samo okazanie zainteresowania może zdziałać bardzo wiele. Zachęcajmy dziecko do rozmów, do myślenia, do wyrażania własnych opinii. Rozbudzajmy w nim zainteresowanie otaczającym światem. Pokażmy mu, że nauka naprawdę może być interesująca i przyjemna. Rozmawiajmy z dziećmi o ich zainteresowaniach, celach i planach na przyszłość. Zadawajmy pytania, które skłaniają je do zastanowienia się nad znaczeniem wykształcenia.
9. UŁATW DZIECKU NAUKĘ
Nawet najtrudniejsze rzeczy można w przystępny sposób wytłumaczyć. Można również łatwiej pewne rzeczy przyswoić. Warto podzielić się z dzieckiem technikami ułatwiającymi zapamiętywanie, by potrafiło w prosty sposób zapamiętać nawet najdłuższe informacje. Sprawmy, by podczas nauki dziecko nauczyło się selekcji. Niech odrabianie lekcji zaczyna od najprostszych rzeczy, bo szybki sukces wzmocni motywację do rozwiązywania trudniejszych zadań. Warto pokazać dziecku, że podkreślanie tekstu, czy zaznaczanie ważnych fragmentów w książce karteczkami może ułatwić późniejszą naukę. Dobrze jest zamontować nad biurkiem tablicę i pozwolić mu przypinać ważne do zapamiętania rzeczy.
10. DOBRZE ZORGANIZUJ CZAS DZIECKA
Zadbajmy o to, by nasze dziecko uczyło się systematycznie. Zostawianie nauki obszernego materiału na sam koniec, może okazać się ponad siły i możliwości dziecka, co z pewnością będzie działać na nie demotywująco. Wprowadzenie dyscypliny w edukacji ma swoje plusy – uczy systematyczności działania również w innych dziedzinach życia. Warto ustalić harmonogram dnia, w którym nauka staje się stałym elementem. Dobrze jest również codziennie rozmawiać z dzieckiem na temat rzeczy, których się uczyło na lekcji . W ten sposób utrwalamy jego wiedzę. Umysł, który regularnie ćwiczy, łatwiej przyswaja informacje i zapamiętuje je.
Na co zwrócić szczególną uwagę w motywowaniu dziecka ?
Dostrzegaj sukcesy i starania dziecka. W rozmowie o jego pracy najpierw podkreśl dobre strony, a potem wskazuj to, nad czym mogłoby jeszcze popracować. Czasami powstrzymaj się z oceną, zachęcaj do samooceny: „Nie jesteś zadowolony z efektów swojej pracy? Czy jest coś, co chciałbyś poprawić?”;
Okazuj zainteresowanie sprawami szkolnymi dziecka. Wypytywanie i kontrolowanie warto zastąpić uważnym słuchaniem i okazaniem zrozumienia dla tego, co dziecko czuje; W pracy z dzieckiem należy unikać atmosfery napięcia. Zrezygnuj z okazywania ciągłego niezadowolenia, staraj się szukać mocnych stron dziecka i udzielać mu niezbędnego wsparcia; Unikaj porównywania dziecka do rodzeństwa, kolegów. Odnieś się do poprzedniego poziomu jego umiejętności – uświadamiasz mu w ten sposób postępy i motywujesz do dalszej pracy; Kiedy dziecko jest zniechęcone lub doświadczyło porażki – nie należy zaprzeczać jego uczuciom mówiąc, że nic się nie stało. Warto precyzyjnie nazwać te uczucia. Zachęcaj dziecko do wymyślenia sposobu, który pomoże rozwiązać dany problem, zaproponuj własne pomysły i wspólnie zdecydujcie, które z nich wydają się możliwe do zrealizowania. Opracowano: Brophy. J – „Motywowanie uczniów do nauki”, D. Stipek, K.Seal- „Jak nakłonić dziecko do nauki?”, G.W.Green – „Jak pomagać dziecku w nauce?”, A.Faber, E.Mazlish – „Jak mówić, żeby dzieci uczyły się w domu i w szkole”.
Komentarze
Prześlij komentarz